کد مطلب:124411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
قرآن را امام خود گرفتن
[5]-197- دیلمی می گوید:
حسن علیه السلام فرمود:در دنیا به جز این قرآن، چیزی باقی نمانده است پس آن را امام خود قرار دهید تا شما را به هدایت (فطرتتان) راهنمایی كند. سزاوارترین [و نزدیك ترین] مردم به قرآن، كسی است كه به آن عمل كند؛ هر چند آن را حفظ نكرده باشد و دورترین مردم از قرآن، كسی است كه به آن عمل نمی كند؛ هر چند آن را بخواند.
و فرمود:هر كس درباره ی قرآن، با رأی [و پیشداوری] خود گوید [و تفسیر كند] و حق باشد، باز گناه كرده است.
و فرمود:این قرآن در روز قیامت می آید در حالی كه راهبر است و پیش برنده؛ مردمی را كه حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام گرفته اند و به متشابهات قرآن، ایمان آورده اند، به بهشت رهنمون می شود و مردمی را كه حدود و احكام الهی را تباه كرده اند و حرام های خدا را حلال گرفته اند، به آتش می راند. [1] .
[6]-198- اربلی می گوید:از سخنان حسن علیه السلام است:
در این قرآن، چراغ های نور و شفای سینه هاست. پس باید سالك، در نور آن سلوك
[ صفحه 203]
كند و با این ویژگی، دل خود را لگام زند؛ زیرا این اندیشیدن [و از نور قرآن بهره بردن] حیات دل بیناست، همان سان كه آدمی در تاریكی ها، با [تابش] نور، روشنایی می گیرد. [2] .
حسن علیه السلام فرمود:در دنیا به جز این قرآن، چیزی باقی نمانده است پس آن را امام خود قرار دهید تا شما را به هدایت (فطرتتان) راهنمایی كند. سزاوارترین [و نزدیك ترین] مردم به قرآن، كسی است كه به آن عمل كند؛ هر چند آن را حفظ نكرده باشد و دورترین مردم از قرآن، كسی است كه به آن عمل نمی كند؛ هر چند آن را بخواند.
و فرمود:هر كس درباره ی قرآن، با رأی [و پیشداوری] خود گوید [و تفسیر كند] و حق باشد، باز گناه كرده است.
و فرمود:این قرآن در روز قیامت می آید در حالی كه راهبر است و پیش برنده؛ مردمی را كه حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام گرفته اند و به متشابهات قرآن، ایمان آورده اند، به بهشت رهنمون می شود و مردمی را كه حدود و احكام الهی را تباه كرده اند و حرام های خدا را حلال گرفته اند، به آتش می راند. [1] .
[6]-198- اربلی می گوید:از سخنان حسن علیه السلام است:
در این قرآن، چراغ های نور و شفای سینه هاست. پس باید سالك، در نور آن سلوك
[ صفحه 203]
كند و با این ویژگی، دل خود را لگام زند؛ زیرا این اندیشیدن [و از نور قرآن بهره بردن] حیات دل بیناست، همان سان كه آدمی در تاریكی ها، با [تابش] نور، روشنایی می گیرد. [2] .
[1] ارشاد القلوب:79.
[2] كشف الغمة 573:1.